- Γιατί θυμώνω;
- Πότε ο θυμός μου είναι υγιής;
- Πώς να εκφράσω ή να διαχειριστώ τον θυμό μου;
- Πώς να αναγνωρίσω ότι ο Άλλος είναι θυμωμένος μαζί μου;
- Γιατί θυμώνω με μένα;
Ο θυμός είναι ένα βασικό ,φυσιολογικό συναίσθημα , τόσο στο να τον αισθανόμαστε, όσο στο να τον εκφράζουμε. Ως εκ τούτου, εκτός από πομποί, γινόμαστε και εμείς συχνά δέκτες του θυμού κάποιων άλλων. Αρκετά συχνά και του ίδιου μας του εαυτού.
- Γιατί θυμώνουμε λοιπόν;
Διότι μέσα από τον θυμό εκτονώνουμε τα δυσάρεστα που αισθανόμαστε.
Χωρίς το θυμό, θα ήμασταν μερικώς ανήμποροι στο να εκφραστούμε ,
θα μας έλειπε ένας βασικός τρόπος εκτόνωσης άλλων βασικών συναισθημάτων
όπως ο πόνος, ο φόβος, η ντροπή, ακόμα και η αηδία.
Άλλωστε, τις περισσότερες φορές που εκφράζουμε θυμό, αυτό που πραγματικά μας συμβαίνει είναι ότι είμαστε πληγωμένοι και προσβεβλημένοι.
Θυμώνω
- όταν πονάω,
- όταν θλίβομαι,
- όταν δεν ακούγομαι,
- όταν αδικούμαι,
Θυμώνω είτε προς εσένα, είτε προς εμένα, είτε προς την κατάσταση…
- Πότε ο θυμός μας είναι υγιής;
Όταν υποκινείται από την πρόθεσή μας να μεταφέρουμε μια πληροφορία ή ένα συναίσθημα και όταν, στόχος είναι η επίλυση μιας κατάστασης ή η οριοθέτησή μας.
Και όταν, εκδηλώνεται με τρόπο μη απειλητικό στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας
ή στον εαυτό μας, όταν πρόκειται για θυμό που απευθύνεται στον εαυτό..
Χάρη στον υγιή θυμό όλα όσα νιώθουμε, όλα όσα σκεφτόμαστε βρίσκουν δρόμο προς τα έξω, δεν παραμένουν κουκουλωμένα ώστε να μετατρέπονται σε συγκρούσεις δυσεπίλυτες στην πορεία.
- Πώς να διαχειριστούμε τον θυμό μας;
Επιτρέποντας στα πραγματικά συναισθήματα να εκτονωθούν.
Αναζητώντας τις συνθήκες που μας έχουν δημιουργήσει το συναίσθημα του θυμού και παρατηρώντας τα βαθύτερα συναισθήματα που έχουν υποκινήσει την εκδήλωσή του.
Ο θυμός είναι το συναίσθημα που βλέπουμε, είναι η εκδηλωμένη συμπεριφορά μιας σύνθετης ψυχολογικής κατάστασης η οποία περιλαμβάνει κι άλλα συναισθήματα,
Συναισθήματα που δεν είναι πάντα αναγνωρίσιμα ούτε από το ίδιο το άτομο που τα βιώνει, κάποια στιγμή όμως, είναι σημαντικό να αναδυθούν και να εκτονωθούν στην φυσική τους μορφή..
Για παράδειγμα:
- Όταν πονάω, θα είχε νόημα να μπορώ να εκφράσω πόνο
- Όταν λυπάμαι, να έχω τον χώρο να εκφράσω λύπη
- Όταν αδικούμαι, να μιλήσω αλλά και να ακουστώ για την αδικία που έχω υποστεί
- Όταν φοβάμαι, να διακρίνω όσα με κάνουν να νιώθω απειλή και να τα αντιμετωπίσω
- Πώς να αναγνωρίσω ότι ο άλλος είναι θυμωμένος μαζί μου;
Ο συνηθέστερος τρόπος είναι μάλλον να ρωτήσουμε τον άλλον αν είναι θυμωμένος μαζί μας, παρότι εκεί θα βασιστούμε
- τόσο στην ετοιμότητά του να συζητήσει
- όσο και στην δεξιότητά του να αναγνωρίζει όσα αισθάνεται.
Για την ανταπόκρισή του δε στο ερώτημά μας, χρειάζεται να θεωρεί ότι μπορούμε να αντέξουμε και να διαχειριστούμε την όποια απάντησή του.
Περισσότερο αξιόπιστος τρόπος, είναι να αφουγκραστούμε τη συμπεριφορά του καθώς, ο θυμός δεν εκφράζεται μόνο λεκτικά ή εμπράκτως επιθετικά, εκφράζεται και μη λεκτικά ή συμπεριφοριστικά.
Θυμωμένος μαζί μου μπορεί να είναι και κάποιος που δεν μου το λέει αλλά μου το δείχνει, θυμωμένος μπορεί να είναι και κάποιος που τηρεί μια συμπεριφορά απομάκρυνσης από μένα..
Κι εκεί, όπως είπαμε, συνυπάρχουν κι άλλα συναισθήματα.
Ένα παράδειγμα:
Το παιδί μας που δεν δίνει σημασία στην παρουσία μας ή μας αποφεύγει, ενδέχεται να βιώνει θυμό, ο οποίος θα μπορούσε να υποκινείται από τον φόβο του ότι δεν το καταλαβαίνουμε..
Ο σύντροφός μας που δείχνει παγωμένος την ίδια ώρα που μας αγκαλιάζει, μπορεί να είναι θυμωμένος γιατί νομίζει ότι αδικείται, παραμελείται, και αυτό τον στεναχωρεί..
Πόσες τέτοιες συμπεριφορές «μιλάνε» χωρίς λόγια!
- Γιατί θυμώνω με μένα;
Διότι έχω μάθει να θυμώνω με μένα.
Και επειδή ο θυμός αυτός, μπορεί να αποτελέσει το όχημα που θα με οδηγήσει σε μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μου.
Αν βέβαια κάτω από τον θυμό προς τον εαυτό μου κρύβεται η ενοχή και η αυτοαμφισβύτηση, ο θυμός μου έχει τη δύναμη να αποδυναμώσει τη σχέση με τον εαυτό μου.
Αν όμως κρύβεται η ανάγκη για οριοθέτηση, η ενεργοποίηση προς ανάληψη ευθύνης, η προσδοκία για αυτοφροντίδα και βελτίωση, τότε, ο θυμός προς τον εαυτό μου, μπορεί να αποβεί αποτελεσματικός.
Αντί επιλόγου:
Φανταστείτε το συναίσθημα του θυμού σαν μια φούσκα με αέρα που ολοένα και περισσότερο πιέζονται τα τοιχώματά της από άλυτες εσωτερικές συγκρούσεις,
συναισθήματα ματαίωσης και εμπειρίες που φαντάζουν απειλητικές.
Όταν η φούσκα φτάσει να εκραγεί τα πράγματα ίσως παρεκτραπούν, αφού ο αέρας απλά διαχέεται ακαριαία , ο θόρυβος που επιφέρει είναι δυνατός, τρομάζει και ακινητοποιεί.
Αν όμως λίγο λίγο και επιλεκτικά, επέτρεπε στον αέρα του να διαφεύγει, θα αναδιαμόρφωνε χώρο χωρίς να χρειαζόταν να σπάσει ή να πιεστεί.
Όταν ο θυμός μένει εγκλωβισμένος μέσα μας για καιρό, γίνεται ένα επικρατές συναίσθημα που αποκρύπτει άλλα συναισθήματα, καταπιέζει άλλες ανάγκες
Όταν μπορούμε να εφευρίσκουμε κατάλληλους τρόπους εκτόνωσης των σκέψεων και των συναισθημάτων που προκαλούν το θυμό μας,
Όταν φροντίζουμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία με τους Σημαντικούς μας Άλλους,
Κι όταν συνειδητοποιήσουμε ποιά όρια μας ωφελούν απέναντι σε αυτούς,
ο θυμός γίνεται ωφέλιμος και διαχειρίσιμος.
Γίνεται ευκαιρία για κινητοποίηση και αφορμή να αναδυθούν οι ουσιαστικές σκέψεις και τα πρωταρχικά συναισθήματα,
παύει να είναι επικίνδυνος
και αξιοποιείται ως θετικός.
