Η πίεση της θετικής σκέψης.
Μα, τί μου συμβαίνει και δε μπορώ να σκεφτώ θετικά;
Μήπως έχω κατάθλιψη; Μήπως κάτι πάει στραβά με μένα, όταν τόσοι γνωστοί γύρω μου γελάνε με την ψυχή τους ενώ εγώ προτιμώ τη μοναξιά και την ησυχία μου;
Ένας προβληματισμός που συχνά ακούγεται στο θεραπευτικό δωμάτιο, ένα αγωνιώδες ερώτημα που ίσως δηλώνει φόβο για κάτι παθολογικό και επίσης μια πίεση ταύτισης με τους Άλλους.
Και όντως, ακούμε συχνά για την θετική σκέψη και διάθεση και τα οφέλη της.
Και όντως, σκεπτόμενοι θετικά, ωφελούμε την ψυχολογία και την υγεία μας.
Μέσα από την θετική σκέψη και την χαρούμενη διάθεση καταφέρνουμε να βγούμε από αρνητικά σενάρια και εστιάζουμε στο καλό και το αισιόδοξο.
Η θετική σκέψη βοηθάει και αυτό ενέχει μια αξιόλογη αλήθεια, δεν αποτελεί όμως μια απόλυτη αλήθεια.
Καθώς,
ορισμένες φορές, η προσπάθεια να οδηγηθεί κανείς σε μια θετική σκέψη που θα προκαλέσει ευδιάθετη συμπεριφορά, μπορεί να επιφέρει πίεση, εμμονή και εν τέλει, καταπίεση.
Ειδικά όταν ένας άνθρωπος βιώνει μια δύσκολη κατάσταση,
έχει χάσει για παράδειγμα την δουλειά του, ασθενεί, έχει συγκρουστεί με ένα αγαπημένο του πρόσωπο, έχει λάβει μια δυσάρεστη είδηση,
η πίεση του να σκεφτεί θετικά, η πίεση του να μην αφήσει τις καταστάσεις να χαλάσουν τη διάθεσή του, όχι μόνο δε μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για να αντιμετωπίσει
ό, τι τον πονά και τον προβληματίζει,
αλλά είναι πιθανότερο να επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση και αίσθημα ματαιότητας.
Βιώνοντας κανείς κάτι που είτε αντικειμενικά, είτε για τον ίδιο και μόνο για τον ίδιο είναι δύσκολο και δυσάρεστο,
προτροπές και σχόλια τύπου
Σκέψου θετικά
Όλα θα πάνε καλά
Γιατί πρέπει πάντα να σκέφτεσαι αρνητικά;
Φτάνει με αυτήν την μελαγχολία σου!
πιέζουν και προσπερνούν την πραγματική του ανάγκη
ενώ παράλληλα,
του δίνουν το μήνυμα ότι κάτι κακό, κάτι λάθος, κάτι μη φυσιολογικό τρέχει με τη διάθεση και τον τρόπο που ερμηνεύει τα πράγματα.
Όχι λοιπόν.
Το να προτιμάς τη μοναξιά σου όταν οι άλλοι διασκεδάζουν,
Το να ανησυχείς για κάτι που σου είναι σημαντικό,
Το να αγχώνεσαι για μια αντικειμενική δυσκολία,
Το να μην είσαι πάντα χαρούμενος,
δεν συνεπάγεται ότι νοσείς, δεν συνεπάγεται ότι δεν είσαι δυνατός, ότι είσαι ακοινώνητος ή ότι δεν αντέχεις.
Σημαίνει ότι είσαι ΕΣΥ.
Και δεν χρειάζεται να δείχνεις πάντα στους άλλους ότι είσαι καλά.
Το ζητούμενο άλλωστε δεν είναι να καταφέρνει κανείς να κάνει διαρκώς θετικές σκέψεις,
Το ζητούμενο είναι πώς από την θετική ή την αρνητική σκέψη, μπορεί κανείς να φτάνει σε μια περισσότερο ισορροπημένη σκέψη και να την αξιοποιεί προς όφελος των ψυχολογικών του αναγκών και των πρακτικών δεδομένων που έχει να διευθετήσει.
Η ισορροπημένη σκέψη εντάσσεται σε μια αντίστοιχη στάση ζωής, αναγνωρίζει τα προβλήματα, τα αξιολογεί, επιτρέπει το βίωμα των συναισθημάτων που αυτά προκαλούν
ενώ συνάμα, μπορεί και λαμβάνει υπόψη τόσο τη θετική όσο και την αρνητική διάσταση των πραγμάτων.
Επιπλέον, αυτό που έχει σημασία, δεν είναι το να αισθάνεται κανείς πάντα υπέροχα ή το να σκέφτεται κανείς πάντα θετικά
αλλά το να μπορεί να ανευρίσκει αυτό που δύναται να του προσφέρει κάθε κατάσταση και κάθε εμπειρία που εκ πρώτης και αντικειμενικής όψεως, κρίνεται ως αρνητική.